Er zijn verschillende mogelijke oorzaken.
* Beginnende kristallisatie:
De glucose in de honing begint langzaam kristallen te vormen,
die zich hier neerzetten op de wanden.
Dat is een natuurlijk proces dat niets wijzigt aan voedzaamheid of gezondheid van het product.
Het verschil is enkel dat de kristallen zich niet vormen in de massa maar zich, in eerste instantie, afzetten op de wand.
Kristallisatie wordt uitgelokt door het lage watergehalte / de oververzadigde oplossing die maakt dat deeltjes gaan samenklitten tot een kristal.
U kan dit proces terugdraaien en tegelijk de honing
terug vloeibaarder maken door hem
lichtjes te verwarmen. NOOIT boven de 40 C en NOOIT in de microgolfoven want beide vernietigen een van de essentiele componenten van uw honing: de enzymen.
Enzymen zijn eiwitten en die denatureren/stollen zoals alle eiwitten boven de 40C.
In de bijenkast is het 36 C. Verwarmen kan dus perfect tot 40 C zonder schade . Hoger kan niet.
Indien nodig verwarmt u de pot in bain marie op 35 a 40 C. Honing heeft door zijn hoge densiteit en lage warmtegeleidbaarheid wat tijd nodig om op te warmen tot in de kern.
Laat de pot dus rustig een uurtje in het warme water. Na afkoeling is de inhoud terug zoals kort na het oogsten, het verouderingproces herstart van (bijna) nul.
Indien u zou opwarmen
boven de 70 C dan krijgt u hetzelfde resultaat als sommige industriele verwerkers.
* Temperatuurschok:
de honing trekt zich terug van de wand en kristallen vormen zich op de scheiding van lucht en honing.
* Zeer laag watergehalte
waardoor de honing krimpt en loskomt van het glas met ijsbloemvorming tot gevolg.
De witte uitslag oogt minder mooi maar uw product blijft verder honderd procent gezond.
Indien het proces ver gevorderd is dan kan u eventueel een grovere stuctuur ervaren.
De oorzaken kunnen zijn:
*oudere honing
die zich begint te ontmengen. De glucose scheidt zich van de andere bestanddelen.
De vastere glucose zit onderaan, frucotse en de andere bestanddelen drijven bovenaan.
*temperatuur
honing die op te hoge temperatuur is bewaard
*vocht
of honing met een vochtgehalte boven de 20%.
Op zich nog geen reden tot bezorgdheid, maar wel hoog tijd om deze te consumeren.
Dit is een gevolg van enzymatische bruinkleuring door oxidatie. Dit is exact dezelfde reactie als deze waarbij geschild fruit verkleurd.
Het geeft enkel een optisch verschil.
In elke niet verwarmde honing zitten gisten, net zoals in de meeste voedingswaren. Deze kunnen zich ontwikkelen bij hogere temperaturen, bij hoger vochtpercentage na uitkristallisatie
(er is dan meer vrij water beschikbaar), of een combinatie van vorige factoren.
Dergelijke honing is
na verhitting boven de 70 C nog consumeerbaar, maar dan mogen we eigenlijk niet meer spreken van honing.
Vermits de verhitting een van de essenties van honing heeft vernietigd.
Het wordt wel op de markt gebracht als
bakkershoning
maar voor normaal gebruik is dit niet meer geschikt.
Amateur brouwers zouden de gistende honing perfect kunnen gebruiken om
honingwijn (mede) te maken.
Gistende honing kan u
herkennen aan de geur, die heeft wat weg van fruitcider en bovenaan ziet u een
dikke laag schuim.
Die wordt gevormd door het ontsnappende koolzuurgas.
Opgelet: een zeer dun laagje schuim bovenaan is niet noodzakelijk een probleem, dat kunnen luchtbelletjes zijn die ingesloten werden bij het afvullen.
Honing trekt vocht aan en tegelijk daarmee ook eventuele geuren van de omgeving.
Controleer eerst of het gaat om gisting, zoniet dan is het een externe geur die opgenomen werd.
Daarom is het ook belangrijk dat u de pot steeds goed sluit en bij voorkeur niet bewaard nabij sterk geurende producten.
